Mimarlık Felsefesi Nedir

Mimarlık felsefesindeki sorunlara genel bir bakış sunalım. Geniş kapsamlı bir mimarlık felsefesi, etik, sosyal, politik, psikolojik ve davranış bilimleri üzerine felsefi düşünceler, geniş estetik temelli bir değerlendirmenin bile ötesine geçmektedir. Mimarlık estetiği, tek başına sanat felsefesinde ortaya çıkan geleneksel meseleleri, günlük estetiği ve çevresel estetiği kapsar. Mimarlık etiği aynı zamanda, hakların tanımlanması, sorumlulukları, geleneksel meseleleri ele alır. Mimarlık felsefesinin diğer yönleri sosyal ve teknolojik özellikler ile ilgilidir.

Batı felsefesi boyunca mimarlık, özellikle diğer sanat yapıtlarına kıyasla sürekli ve detaylı bir ilgi çekmeyi başaramamıştır.

Mimarinin gerçek doğasını kavramaya yönelik bir yaklaşım, onu tasarım açısından tanımlamaktır. İngiliz mimar Cedric Price’ın “Mimarlık mimarların yaptığı şey” dir. Sözü (çok dahice bir söz olmasa da işe yarar) herşeyin mimarların bakış açısına göre tasarlandığının tarifidir. Mimari tasarım bir çok mimarin ortak görüşüne göre, güzellik, yapısal bütünlük ve kullanılabilirlik olarak üç yönüyle tasarlanır. Mimarlar bu üç özelliğide iyi gözlemlemeleri gerektiğini ve mimari statüye uygun bu üç özelliğinde yapının içeriğinde olması gerektiği görüşündedirler. Diğer öne çıkan görüşler işlev veya biçim olarak gelişir. İşlev, kullanılabilirlik ile aynı olduğunu düşünseniz bile aslında değildir. Bir konut dairesi de kullanılabilirlik olarak tasarlanabilir, bir şirket ofisi de… İşlev ise kullanıcının en doğru ve en kolay yaşayabileceği bir bakış açısıdır. (Örnek; Girişte danışma, 1. oda muhasebe vs….)

Biçim ise bir mimarı diğer mimarlardan ayıran özelliğin başında gelir. Özgün mimarlık kavramı tam da budur. Günümüz mimarisi %90 ticaret üzerine kurulu olduğu için özgün bir mimari görmek çok zordur. Bu da mimarların bir çoğunu aynı işlevi gören “mimar” kategorisine koymaktadır. Unutmayın özgün olmak her meslek dalında ayrıcalıklıdır.
Şimdilik bu kadar, devamı gelecektir.